Precz z plisami! :D

Nie wiem dlaczego, ale najlepiej pracuje mi się w nocy, w dzień nie chce mi się totalnie nic, tym bardziej jak widzę padający deszcz za oknem…. brrrrr… Tak wiec po przeleżeniu całego dnia na kanapie z komputerem na kolanach, o godzinie 22 stwierdziłam, że może bym coś poszyła… Wyciągnęłam maszynę i dobrałam się do mojego magicznego kuferka, który skrywa wszystkie czekające na swój czas materiały i ciuchy do przeróbki .
Znalazłam w nim spódnicę, chociaż „znalazłam” to może złe słowo, bo leżała na samym wierzchu z racji tego, że to był mój ostatni nabytek
Kupiłam ją w secondhandzie, można by powiedzieć…. jak zwykle, pomijając garsonki od babci i bluzki z młodości mamy . Gdy wzięłam ją do ręki wiedziałam jak ma wyglądać w niedalekiej przyszłości .

Aby zrobić z niej cokolwiek musiałam rozebrać ją na części pierwsze. Odcięłam pasek z guzikiem, suwak,  porozpurwałam plisy. Kto by pomyślał, że w jednej spódniczce można zmieścić tyyyyle materiału .  A zaznaczę, że materiał jest złożony na pół, czyli jego długość była ponad 2 razy większa niż długość paska .Odcięłam tyle materiału, aby było trochę więcej niż długość paska i obszyłam krawędzie, żeby się nie pruło.

Najpierw uszyłam prostokątną tubę, zostawiając miejsce na rozcięcie z tyłu . Później nadawałam jej odpowiednią długość i kształt. Wszyłam suwak, który odprułam na początku i obrobiłam rozcięcie.  O godzinie 4 nad ranem wszyłam pasek . Kolejna ołówkowa spódnica gotowa Chyba się uzależniłam od tego kroju
Uwielbiam szyć jak mi wszystko gładko idzie, gdyby było tak zawsze, pewnie ten blog zapełniałby się w tempie ekspresowym .

Pozdrawiam